Niewielka prowansalska wioska.Lipcowe późne przedpołudnie, leniwa atmosfera.
Jest pusto. Mieszkańcy zajęci swoimi obowiązkami lub ukrywający się przed słonecznym żarem.
Co prawda w tym dniu, podobnie jak podczas całego pobytu w Prowansji, temperatura była typowo polska - dwadzieścia kilka stopni w cieniu. Czyli nic rewelacyjnego jak na ten rejon Europy, o tej porze roku przystało.
W każdym razie można przechadzać się po wiosce bez chociażby najmniejszych tłumów.
Wiele zakątków w wiosce było uroczych.
Zanurzaliśmy się w wąskie uliczki wspinające się lub zbiegające z góry, podziwialiśmy kolory, ale szczególną uwagę zwróciliśmy na zegary. Słoneczne.
Odkryliśmy ich klika, jak potem doczytaliśmy nie były to wszystkie.
Nie mniej jednak była to ciekawostka niezbyt popularna w innych miejscach.
Zegary są różne, większe i mniejsze. Każdy z nich pokazywał czas mniej więcej taki sam. Różnice zależały od oka patrzącego.
Usytuowane na ścianach starych domów, zachowujących swój historyczny charakter, pojawiały się naszym oczom znienacka w chwilach gdy wynurzaliśmy się zza rogów budynków.
Niektóre pomiędzy oknami, niektóre w otoczeniu winorośli pnącej się po ścianach.
Wszystkie proste i tym samym swoiście urocze.
Widać, że ich rolą miało być pokazywanie czasu a nie zdobienie.
Dziś są ozdobą nie tylko ze względu na swój unikalny charakter lecz także za prosty i ciepły design.
W słonecznej atmosferze, słoneczny czas jest wręcz idealnym uzupełnieniem.
W wiosce nie brakowało innych ciekawych szczegółów. Podobnie jak w wielu innych zakątkach Prowansji.
Ale to już temat na kolejny wpis. I na wyprawę zakątkami Prowansji
Tomasz
